ارزیابی شدت ناروانی های گفتار کودکان پیش دبستانی مبتلا به لکنت تحت دو آزمون تقلید جمله و جمله سازی الگویی

زمینه و هدف: عوامل زبانشناختی می توانند باعث کاهش یا تشدید ناروانی های گفتاری در کودکان گردند. یکی از این عوامل، نوع تکالیف زبانی است که به کودک ارائه می شود. در این مطالعه، تأثیر دو نوع تکلیف زبانی تقلید جمله و جمله سازی الگویی بر روی شدت ناروانی های گفتار در کودکان پیش دبستانی دارای لکنت خفیف و متوسط بررسی شده است. روش بررسی: این پژوهش توصیفی- تحلیلی مقطعی، بر روی 58 کودک دارای لکنت (29 نفر لکنت خفیف و 29 نفر لکنت متوسط) و 58 کودک دارای گفتار روان با دامنه سنی 6-4 سال انجام شد. شدت ناروانی گفتار توسط دو آزمون مجزا (تقلید جمله و جمله سازی الگویی) سنجیده شد و نتایج دو آزمون با هم مقایسه شد. یافته ها: شدت لکنت در دو تکلیف تقلید جمله و جمله سازی الگویی در پسران دارای لکنت متوسط به ترتیب 26/1±79/23 و 87/1±00/29 و در دختران دارای لکنت متوسط، به ترتیب 93/1±27/25 و 32/2±18/33 بود. در هر دو جنس کودکان دارای لکنت خفیف و همچنین کودکان غیر لکنتی، نمره شدت ناروانی های گفتار بین دو تکلیف تفاوت معنی دار نداشت. نتیجه گیری: در کودکان پیش دبستانی دارای لکنت خفیف و کودکان غیر لکنتی همتا، اجرای تکالیف تقلید جمله و جمله سازی الگویی باعث افزایش شدت لکنت نمی شود؛ اما در کودکان پیش دبستانی مبتلا به لکنت متوسط، اجرای تکلیف جمله سازی الگویی باعث تشدید نمره شدت لکنت می شود. پیشنهاد می شود گفتار درمانگران جهت طراحی تکالیف زبانی با سطوح دشواری متفاوت برای کودکان دارای لکنت از نتایج این تحقیق استفاده کنند.